Glas staat bekend als een relatief moeilijk te coderen materiaal. Dit komt doordat glas een zeer non-poreus oppervlak heeft met een dichte structuur. Dit zorgt ervoor dat vloeistoffen (dus inkten op oliebasis) niet opgenomen worden. Hierdoor zijn UV-uithardende inkten, of inkten op solvent of waxbasis nodig. Bij inkt op solvent basis verdampt de solvent na het coderen uit de inkt waarna de kleurstof achterblijft. Waxinkt hecht weer doordat deze bij contact afkoelt en stolt. Als laatste optie is er tot slot UV-uithardende inkt welke gedroogd wordt middels een flits van een UV-lamp.
Glas wordt het meest gecodeerd met Kleinkarakter Inkjet. Met name in de food gaat het om individuele productverpakkingen welke voorzien worden van een kleine codering zoals bijvoorbeeld een t.h.t. datum. Doordat bij Kleinkarakter Inkjet de solvent direct verdampt zijn hoge codeersnelheden mogelijk. Indien een kleine codering niet veel varieert zijn Hot Solid Inks een economisch alternatief. Grotere of grafische coderingen worden weer met Hi-Res Inkjet met UV-uithardende Inkt aangebracht. Tot slot kan glas ook gemarkeerd worden met speciaal daarvoor ontwikkelde Markers.